Zaprezentowali słuchaczom muzyczno-taneczne obrazy powstałe na styku kultury wsi i miasta. Wielka wędrówka mieszkańców wsi do miasta „za chlebem” w XIX wieku spowodowała przemieszczanie się pieśni i tańców, a także i obrzędów niegdyś tradycyjnie wiejskich lub miejskich. Wiejskie tańce zawędrowały do miejskiej gospody, a potem także do salonów, zaś po wsiach można było słyszeć ballady podwórkowe, tradycyjny wytwór warszawskiego podwórka. Przybysze ze wsi wnosili w mury miasta cały swój barwny świat – obyczaje, pieśni, tańce, obrzędy, aby tam przybrały one nieco inną, bardziej uładzoną formę i zaczęły żyć własnym życiem. Koncert został zrealizowany w trzech odsłonach. Najpierw podróż do Warszawy – spływ Wisłą z flisakami, potem warszawskie podwórko tętniące życiem, śpiewem i okrzykami bawiących się dzieci, wreszcie karczma, miejska gospoda z tańcami i miłosnym westchnieniem. A wszędzie tradycyjne instrumenty: skrzypce, basy, bęben, lira korbowa, harmonia pedałowa. Myślę, że barwny świat wiejsko-miejskiej kultury Mazowsza trafił do serc młodych słuchaczy, a może nawet obudził w nich nostalgię za tym, co bezpowrotnie minęło.