„POD BOKI I Z PRZYTUPEM”

Choreografia - Leszek REMBOWSKI, Romana AGNEL
Kostiumy-Monika POLAK-LUŚCIŃSKA
Wykonawcy:
Tancerze Baletu Dworskiego CRACOVIA DANZA Alicja PETRUS / Agata JÓŹWIK, Jan FEĆKO / Łukasz SZKIŁĄDŹ Kornelia GRĄDZKA skrzypce Marta GUZIK fortepian

Zamiłowanie do pieśni, do tańca, stanowiło od wieków wybitną cechę charakteru Polaków" - pisał Zygmunt Gloger zastanawiając się, jakie więzi najmocniej łączyły nas przez stulecia. Szczególnie istotną rolę w naszych dziejach odegrały tańce. Kształtują one rytm dziecięcych piosenek, kolęd, pieśni patriotycznych. Są dla nas ważną tradycją, szczególnie wypowiedzianą historią, którą każdy winien nosić w pamięci i w sercu. Na czym polega fenomen tańców polskich? Co odróżnia je od innych tańców europejskich i od siebie nawzajem? Skąd czerpiemy informacje o tym, jak np. tańczono mazura w XIX wieku? Jakie miejsce zajmują one dziś w naszej kulturze?

Poszukując odpowiedzi na powyższe pytania sięgnięto po dzieła czołowych polskich kom-pozytorów. Nurt stylizowanych polonezów, kujawiaków i oberków otworzył Fryderyk Chopin, który wprowadził rytmy tańców szlacheckich i ludowych w świat muzyki artystycznej o naj¬wyższej randze. W czasach nam bliższych, mimo wielości kierunków, stylów i technik kompozy¬torskich, folklor wciąż jest czynnikiem inspirującym wyobraźnię twórców, czego dowodem są kompozycje Karola Szymanowskiego, Grażyny Bacewicz, Witolda Lutosławskiego czy Henryka Mikołaja Góreckiego, które wypełnią program niniejszego koncertu. Zostanie on zrealizowany w trzech odsłonach. Najpierw odwiedzimy szlachecki dworek i jego mieszkańców, którzy każ¬dy bal rozpoczynali tradycyjnie polonezem. To najważniejszy z polskich tańców narodowych, nazywany wizytówką polskiej szlachty, reprezentacyjny taniec magnackich i królewskich uro¬czystości, pełen godności i majestatu, o którym pisano, że „jak żaden łączy w sobie uprzej¬mość i powagę". Ze środowiskiem szlacheckim związany jest także zadzierżysty, skoczny mazur, w XIX wieku znany i tańczony w salonach całej Europy. Następnie powolny kujawiak i żwawy oberek poprowadzą nas na łąki i pola, gdzie miłosne westchnienia łączą się z szumem wiatru, a stamtąd, na zakończenie, przeniesiemy się na krakowskie wesele.

Polskie tańce, powszechnie uważane za nasz narodowy skarb, mają bogatą i długą historię, dlatego pozwalają poznać dawne zwyczaje, ubiory, styl życia. Są istotnym elementem tradycji, którą chcemy przekazać kolejnym pokoleniom. Z tego powodu do szlacheckiego dworku i na ludową zabawę zaprosimy także młodszych słuchaczy. Mamy nadzieję, że zróżnicowane cho¬reografie polskich tańców, scenki pantomimiczne nawiązujące do świata kultury staropolskiej oraz barwne, bogate i oryginalne stroje tancerzy spodobają się również dzieciom.