Drukuj
Nadrzędna kategoria: Imprezy Kulturalne
Kategoria: Imprezy w 2024
Odsłony: 1828
Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 


Żołnierze „ Cichociemni” to elitarna jednostka działająca w konspiracji. Ich działania odgrywały niezwykle istotną rolę w walce z okupantem, ale co robili w tzw. „międzyczasie”?

W oczekiwaniu na rozkaz lotu do kraju żołnierze „Cichociemni” szukali różnych sposobów, aby zapełnić sobie ten trudny czas. Stefan Bałuk w książce „Byłem Cichociemnym” opisuje te chwile następująco: „W połowie stycznia 1944 roku pułkownik Perkins zawiadomił nas bez podania przyczyny, że chwilowo loty są zawieszone aż do odwołania – zdążyliśmy co prawda już to sami zauważyć, ale oficjalna wiadomość umożliwiła kilkudniowe wycieczki i nieobecność w bazie w Latiano. Nie zmieniło to jednak naszych nastrojów, które były podłe. Świadomość, że siedzimy tu jak te „kołki w płocie”, powodowała nieustanny nerwowy nastrój, co dawało się zauważyć w naszym zachowaniu i coraz częstszych kłótniach między kolegami.

Dowódca naszej grupy podpułkownik dyplomowany Felicjan Majorkiewicz ps. „Iron” starał się temu zapobiec – dla rozładowania nastrojów inicjował wieczorne dyskusje na różne tematy (z wyjątkiem politycznych) oraz pseudoteatralne wystąpienia, w czasie których koledzy deklamowali wiersze lub opowiadali ciekawe historie, prawdziwe lub najczęściej zmyślone. Obok utworów klasycznych recytowaliśmy wiersze satyryczne tworzone na miejscu i dotyczące naszych kolegów, ich zachowań i „śmiesznostek charakterów”. Nikt się za to nie obrażał i nie miał tego za złe.

A oto wiersz, często przytaczany i recytowany przez spadochroniarzy, przy różnych okazjach, który niejako obrazuje w sposób przewrotny specyfikę „bycia Cichociemnym”

KAWAŁ I MORAŁ

Wezwali spadochroniarza
Chłop, jak z obrazu Kossaka
„Cześć – powiedzieli – spocznij!
Słuchajcie. Rzecz jest taka

Wylecicie dziś w nocy,
Maszyną przygotowaną.
Wyskoczycie z maszyny
Dokładnie o szóstej rano.

W obrębie dziesięciu kroków
Od miejsca wylądowania
Znajdziecie rower. Na nim
Dokonacie zadania.

Zadanie – jest w tej kopercie.
Otworzyć – tuż przed skokiem”.
„Rozkaz” – rzekł spadochroniarz
Z zadowoleniem głębokiem.

Wyleciał o północy.
Gdy dochodziła szósta
Otworzył kopertę z instrukcją.
Koperta była pusta.

(Ktoś widocznie instrukcji
W roztargnieniu nie włożył).
Skoczył. Pociągnął za sznurek.
Spadochron się nie otworzył.

Szarpnął raz, drugi – na nic.
Wtedy, w rosnącym pędzie,

Pomyślał z żalem: „Psiakrew,
Roweru też pewno nie będzie”.

Taki słyszałem kawał.
Gdym sens kawału przeorał,
Objawił mi się w kawale
Melancholijny morał:

Mówią mi: „Wylecicie
Po ciemku!” „Rozkaz, wylecę!”
„Skoczycie!” „Rozkaz, skoczę
Niech mnie Bóg ma w swej opiece!”

Tam – mówią – będzie na miejscu,
odrodzenie moralne,
Wspólnota ideałów,
bezpieczeństwo totalne.

Globalne planowanie.
Zupełna demokracja.
Age of plenty. Idea
Plus elektryfikacja

Motoryzacja. Praca
Dla wszystkich. And moreover:
Wspaniały start dla każdego,
Dla każdego – ten rower.

Wylecę o każdej porze.
Gdzie każą – wyskoczę wszędzie.
Lecz boję się, że roweru
Że tego roweru nie będzie.”

Marian Hamar


W imieniu samorządu Gminy Dąbrówka hołd „Cichociemnym” - żołnierzom Armii Krajowej oddali Agnieszka Gryglas – z-ca Wójta Gminy Dąbrówka, Anna Maniecka - Dyrektor Gminnego Centrum Kultury w Dąbrówce, Anna Broma - Dyrektor Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Guzowatce oraz społeczność uczniowska.

 

 

001
001
002
002
003
003
004
004
005
005
006
006
007
007
008
008
009
009
010
010
011
011